Երկար ժամանակ է ինչ չեմ գրել ....

Իսկ դու արդեն  դպրոցական ես , արդեն գիտես գրել, կարդալ:

Սեպտեմբերի 1

Շատ հագեցած է անցել առաջին դասարանդ:

Բոլոր իմ վախերը և մտահոգությունները,կապված
սովորելուդ հետ, փաստորեն արդարացված էին :)

Մեր առաջին ուսուցչուհին՝ Թ.Միրզոյան
Սեպտեմբերի 1

Դժվար տրվեց առաջին կիսամյակը, բայց ի պատիվ քեզ, տարեվերջին ամեն ինչ ընկավ իր տեղը: Ալեքս , գիտես, դասարանի ամենաչարուկն ես, ամենաշարժունն ես: Իսկ գիտես ծնողական ժողովին ումից են բողոքում ? :)))

Ա տառի շնորհանդես

Այ այս խորամանկ աչուկները ամեն ինչ ասում են չէ?

Ահա, անկարգ ես, բայց հրաշք ես, անհատականություն ես: Երանի կարողանայի բոլոր մտքերդ գրի առնեի, երևակայությանդ թռիչքը փոխանցեի ....

թե ոնց ես Ֆրանսիայից ...Դուբայից վերադարձել Հայասատան, ինչա պատահել ճանապարհին

պարզել եմ, որ Դուբայում ապրող եղբայր ունես,

ԱՄՆ-ում ապրող հայրիկ

Երդման արարողություն

Դուք դարձակ փոքրիկ միրիջանյանականներ:
Ձեր երդման արարողություն է նկարում: Բոլորը կենտրոնացած են... իսկ դու իմ պստիկ բլոճիկն ես :D

Գիրք նվիրելու օրը

Նոր տարի 2016

          Մի օր ոգևորված էիր տուն եկել: Պատմում էիր, որ ուսուցչուհին պատմել է, որ շատ տարիներ առաջ ջրհեղեղ է եղել և Հրազդանի կիրճում արջին խեղդվելուց փրկել են, ինչ ուժեղ ու անվախ է եղել այդ մարդը:
Եվ էստեղ սկսվում է հեքիաթը: Այդ հերոսը քո հայրիկն է եղել :)) Տարիներ առաջ, երբ հայրդ 18 տարեկան էր, աշխատում և սովորում էր փրկարարի մասնագիտություն, այդ օրը բազում մարդկային կյանքեր փրկելուց բացի օգնել էր բրդոտ արջին՝ վտանգելով իր կյանքը: Այս պատմությունը շատ էր հետաքրքրել ընկերներիդ և հայրիկդ մի

գեղեցիկ օր հյուրընկալվեց ձեր դասրանում:

Պատմեց այդ օրվա իրադարձությունները՝ հերթականությամբ և բոլոր մանրամասներով:

Երեխաները շատ ոգևորված էին, իսկ դու՝ հպարտ:

        Ալ ջան, երբ ես էի դպրոցական, ուսումնական կիսամյակները այնքան դանդաղ էին անցնում, թվում էր՝ սեպտեմբերից մինչև մայիս մի հավերժություն է: Հիմա իմ բալիկնա դպրոցական: Երեկ էինք սեպտեմբերի մեկը նշում, իսկ այսօր արդեն հրաժեշտ ես տալիս այբբենարանիդ; 

Դեսից դենից մի քիչ մի քիչ :D

-Մամ, որ մեծանամ քեզնից լավն եմ դառնալու:

-Ես վատն եմ Ալեքս?
-Դու լավ չես ավտո քշում, ինձ հա ասում ես սուս մնա, մի խանգարի: Ես որ մեծանամ, շատ լավ եմ քշելու ու քեզ կթողնեմ խոսել:

- Մամ, էն որ մերոնքական չի, էդ ովա????
- Անծանոթը?!

- Դեղձի փոքր ֆիրման ո՞րն էր
- Ծիրա՞ն


- Մամ, որ ծերանաս քո փորիկի մեջ էլա քույրիկ լինելու:
- Ալեքս, ծերանալը ի՞նչ կապ ունի, տատիկներն են բալիկ ունենում, թե մամաները
- Մամ, դե որ ծերանաս ու ՉՄԱՀԱՆԱՍ, պետքա փորիկումդ աղջիկ մեծանա:
- Ալեքս բալիկներ ծերությունից չեն ծնվում, բալիկները ծնվում են, երբ մաման ու պապան իրար շատ սիրում են: Տե՛ս, դու ծնվել ես չէ՞:
- Հիմա ի՞նչ, դու էլ պապային չես սիրում, ես քույրիկ չեմ ունենալու .....




Այս ամռանը դու փորձեցիր նաև ադրենալինի համը:
 Դե փաստը մնում է փաստ, որ պտուղը ծառից հեռու չի ընկնում, և երբ շատ մեծեր անդունդի ծայրին կանգնած հետ են քաշվում, դու, քեզ հատուկ քաջությամբ, առաջ ես քայլում:



Առաջին թռիչքդ zipline -ով
 https://www.youtube.com/watch?v=TMIHPSkFoZ8


https://www.youtube.com/watch?v=wEBeQXbXHXA

Աղջիկներին նեղացնել չի՛ կարելի

Աշխատանքից գալիս եմ տուն և լսում անսպասելի  լուր. 

մանկապարտեզում խբել ես մի աղջկա փորի և լացացրել :( 

Բնականաբար այդ աղջկա մայրիկն էլ խիստ նեղվել է:

Ոչ պակաս նեղվեցի նաև ես :( 

Ճիշտ է, նույն օրը նաև քեզ էին վնասել, հրել էին և գցել, ողնաշարիդ հատվածում երկարավուն վերք էր առաջացել, բայց ես քաջ, ազնիվ ու հզոր տղամարդ եմ դաստիարակում: 

Եվ որոշեցի ոչ թե ես գնամ 5 տարեկան երեխաների հետ հարցեր լուծելու, այլ դու ինքդ գնաս աղջկանից ներողություն խնդրելու:

Միասին գնացինք խանութ մազակալ գնելու :) 

Ապրումներդ շատ խորն էին.

- Մամ, ինքը չի ուզի նվերը, չի վերցնի: Մամ, որ չվերցնի քեզ կնվիրեմ, հա՞: 

Մամ, բայց ես ուզում եմ քեզ նվիրել: Մամ, բայց կարողա չվերցնի: 

Սխալ ես գործել՝ սովորիր ներողություն խնդրել: 

Հաջորդ առավոտյան , չուզելով!!! բայց մազակալով, տատիկի հետ գնում եք մանկապարտեզ:

Նվերը հասնում է հասցեատիրոջը :)

Տղես, սխալներ բոլորս ենք գործում, կարևորը հետո հասկանալ, ընդունել ու ներողություն խնդրելն է :) Նաև դրանում է  տղամարդու հզորությունը !!!

Իմ մեծ տղան արդեն 5 տարեկան է 

8.12.2014

Իմ մեեեծ տղա, արդեն 5 տարեկան ես, արդեն մայրիկին ու հայրիկին ընկեր ես, արդեն հասուն ու կշռադատված մտքեր ու կարծիքներ ես արտահայտում.... 
բայց սերդ մեքենաների հանդեպ դեռ նույնն է մնացել :) 

Դե որ այդպես է, ես ել որոշեցի  ծննդյանդ օրը հեքիաթի վերածել` քո  հեքիաթի: 

Նախ միասին պատրաստեցինք օրացույց, որ օրերը ջնջես ու ինքդ հաշվես մնացած 

օրերի քանակը: Ի դեպ առաջին անգամ էիր քանոն օգտագործում :)

Ծաղրածուից, սրճարանից էլ ինքդ հրաժարվեցիր, մանկապարտեզում նշելուց էլ հրաժարվեցիր ............
երևի, իրոք, արդեն մեծ ես ? 
Տոնդ նշելու ենք տանը՝ այս անգամ միայն քույրիկներիդ ու եղբայրներիդ հետ: 

.... իսկ մայրիկը ավելի բարդ գործ էր անում:

Մի քանի օր թուղթ եմ տպել,  կտրատել, սոսնձել, կպցրել, կարել, պատռել.... Գաղտնի ...  երբ դու  քնած էիր :) 

Այս գիշեր սպասվում է կարևորը. պետք է զարդարեմ սենյակը, որ առավոտ շուտ արթնանաս ու հայտնվես հեքիաթում: 

 



9.12.2014
Ալեեքս, իմ կյանք, իմ արև, իմ հարստություն, իմ հպարտություն զգացմունքներս այնքան շատ են, անհնար է նկարագրել; Այսօր միասին մի կյանք ապրեցինք ....

Նախորդ անքուն գիշերը արդարացվեց; Ես, Գագը ու տատիկը կատարեցինք մեր միսսիան :D

Այս կախված մեքենաները նույնիսկ պարում, իսկ ծաղիկները խշխշում էին կոնդիցիոների ստեղծած օդի հոսանքի տակ :

Իրոք հեքիաթային էր :)

Գորգ էիր ուզում (տափակ չանապարհներ), բայց որ ամեն ինչ "կանգնած" լինի: Ստեղծեցինք :)

Առավոտյան շոկը ապահոված էր :)

Արթնացանք, արթնացրինք, հայրիկիդ ձեռքերով պատրաստած իսկական լուսաֆորը վառեցինք, ապարատները պատրաստեցինք ու կանչեցինք :D 

Վազելով եկար, փաթաթվեցիր ոտքերիս ու ..... ու լռություն, զարմանք, շոկ, հիացմունք; 10 րոպե պահանջվեց քեզնից, որ ուշքի գաս ու մոտենաս այնքան սպասված գորգին ու " կանգնած " նշաններին: 

- Ալեքս, տորթիկ չունենք, ոչինչ?

- Հա, ոչինչ

- Բա մոմ չես փչելու? Ոչինչ, որ պիցային մոմերը դնենք?

- Հա, ոչինչ:

Հաջորդ անակնկալը սպասվում էր երեկոյան:

- Ալեքս երազանք պահիր, մոմերդ փչելուց:
- Մամ, ես պահեցի, որ մի հարկանի домик ունենանք, ծխնելույզով, սուր տանիքով !!!!

Տարիներ անց, երբ ինքդ կկարդաս սա, կհամոզվես, որ երազանքները իրականանում են:

Օրդ լի էր էմոցիաներով, ուրախությամբ, բազում նվերներով: 

Բայց քնելուց քեզ ընկերակցեցին միայն այս մեքենաները :) 

Մեր համեստ, բայց անակնկալներով լի խնջույքը ստացվեց :)

(Մյուս տարվա համար արդեն նոր գաղափարներ են ծնվել)

Ալեքս ջան,
Սիրում եմ քեզ ...

Այս պատմությունը տեղ գտավ նաև Հայ Ծնողների Ակումբի բլոգում

http://www.armparents.com/2014/12/12/%D5%B4%D5%A5%D6%80-%D5%B1%D5%A5%D5%BC%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%B8%D5%BE%D5%9D-%D5%B4%D5%A5%D6%80-%D5%A5%D6%80%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A8-%D5%AE%D5%B6/

Ես արդեն 4 պապա ունեմ !!!

Հիշում էս չէ նախորդ պոստերից մեկում պատմել էի, որ 2013-ի ամռանը ոնց էիր "հայրիկ" փնտրում անծանոթ մարդկանց մեջ.

-Մամ, սա իմ պապանա?
http://alexgalstyan.blogspot.com/2014/02/d-2013-30-35.html


2014 թվական, օգոստոս, Բաթումի:

- Մամ, ես արդեն 4 պապա ունեմ !!! Գագոն, Հայկոն (հորեղբայրդ), Գարիկը (կնքահայրդ) ու Էդոն ( իմ մտերիմ դասընկերը և քո նոր խաղընկերը )



Առավոտյան արթնանում էիր որքան հնարավոր է շուտ, դուրս էիր գալիս բակ, գոռում.

-Էդոոոոոոոո

Հետո վազելով բարձրանում իրենց սենյակ:

Եվ սկսվում էր շենքի բնակիչների օրը :)))


Հենց էսպես էլ 10 օր
հանգստացել ես` տեղ
ունենալով քո նոր ընկերոջ գլխին :)))



Իսկ հիմա վատագույնի մասին.

Խեղդվում էինք.... խեղդվում էինք երեքով ....

Ալիքները սկսեցին մեզ տանել ափից հեռու... լողալ չէր ստացում...

ափից հասան օգնության ...

Ինչ լավ է, որ ոչինչ չհասկացար, ծիծաղում ու խաղում էիր:

Միայն արդեն ափին նստած` լացում էիր իմ կորած կոշիկի համար, որը ալիքը ոտքիցս տարել էր:

- Ուրա իմ մամայի սիրուն կոշիիիիկըըըը, թող հետ բերի ալիքը իմ մամայի ՍԻՐՈՒՆ կոշիիիկըըը:

Հաջորդ օրը, հայրիկի միջամտությամբ, մայրիկը ուներ նոր կոշիկ :)

Վերջապես

Վերջապես հասունացավ պահը և մենք քեզ կնքեցինք :)
4.7 տարեկանում վերջապես կնքվեցիր...
կնքվեցիր Տաթևում: 
Գիտես ինչ կարևոր էր ինձ համար? Այս ընթացքում փորձություններ եղան, խանգարող հանգամանքներ , դժբախտ դեպք.... Գագը կորցրեց իր ընկերոջը... Բայց հավատքով լցված՝ մենք ճամփա ընկանք, մենք ուխտ ունենք, մենք մեր տղային պետք է կնքեինք: 

Շատ հոգնեցուցիչ ճանապարհից հետո, 2 օր չուտելուց , նույնիսկ ջերմելուց հետո պատվով դուրս եկար այս ճամփորդությունից :) Ապրես :)

Գարիկ՝ կնքահայր, մեծ ընկեր, եղբայր, խորհրդատու, լավ մարդ :)
Ձեր սերը փոխադարձ է !!! 
- Ալեքս, Գարիկը այսուհետ քո կնքահայրն է, քո երկրորդ պապան:
.... մտորումներից հետո՝ Գարիկին.
- Պապ, այ պապ, ուրեմն, որ ես փոքր էի, մի հատ մեքենա ունեի .....
:))))

Երկար ճանապարհից հետո, շատ էիր հոգնել (երևի վախն էլ իր տեղն ուներ) և կնքվելու ցանկություն բացարձակ չունեիր... իսկ արարողությունը արդեն սկսվել էր: Էլ պապիկը, էլ հայրիկը , մնացած հյուրերը փորձում էին համոզել.... չէ որ չէ.... 
Գիտես ինչը փրկեց իրավիճակը?  Խոստացա, որ Գարիկը քեզ խաչ է նվիրելու :) 

Եվ այս պահից սկսած անդադար ուսումնասիրում էիր արդեն սիրելի դարձած խաչդ :)

Գարիկ, ինչպես ասաց հայր սուրբը, առաջին գործդ պետքա տերունական աղոթքը սովորեցնելը լինի ( ինձ մոտ չի ստացվել : ) )

էս թիթիզ бабочка-ներն էլ պապայիդ միտքնա  :) 

Ափսոս երեքով նկար չունենք ....

Տաթևում գիշերելուց հետո, հաջորդ օրը հետ վերադարձանք: Ճանապարհին եղանք Սատանի կամուրջում, Խնձորեսկի ճոճվող կամուրջով անցանք.... Ցնցող տպավորություններով ու մեծ բավականություն ստացած՝ վերադարձանք տուն:

 ... մեռոնից հանելուց էլ մի լաաաավ լողացրինք :)

Դե, տղես, Աստծու ձեռքը գլխիցդ անպակաս, անփորձանք, երջանիկ, հաջողակ ու անհոգ կյանք ունենաս :*

COWBOY PHOTOSHOOT
ապրիլ 2014

Կայացավ մեր 3-րդ լուսանկարահանումը: Եվ ինչպես քմահաճ պրոֆեսիոնալ ՝ աշխատանքի սկզբում լուսանկարչից պահանջում էիր նայել նկարները... հետո հավանաբար գոհացար ու հանգստացար :)
Մենք այդ օրը հաճույք ստացանք քո աշխատանքից, և լուսանկարչի հիացմունքի խոսքերը ևս մեկ առիթ տվեցին հպարտանալու տղուկովս: 
Հատուկ շնորհակալություն մեր քույրիկներին և լուսանկարիչ Էդգար Բարսեղյանին՝ համբերատար աշխատանքի համար:

.... ստացվեց այսպիսի պատմություն